We współczesnej filozofii umysłu i kognitywistyce przyjmuje się na ogół, iż nasz umysł ma charakter reprezentacyjny, czyli – mówiąc prościej – nie tyle postrzega świat bezpośrednio, ile odtwarza go na podstawie doznanych bodźców, a ponadto korzysta z samodzielnie wytworzonych konstrukcji. Owo reprezentowanie świata może odbywać się na różnych płaszczyznach: wyobraźni, pojęć czy percepcji. W trakcie naszych warsztatów dokonamy elementarnego uporządkowania zagadnień związanych z reprezentacjami mentalnymi: zdefiniujemy je, podzielimy i podamy argumenty na rzecz ich występowania. Dzięki temu spróbujemy rozjaśnić jeden z najtrudniejszych obszarów nauk o umyśle.

W drugiej części skupimy na reprezentacjach percepcyjnych. Sięgniemy do samych źródeł filozofii nowożytnej, by sprawdzić, co skłoniło ówczesnych myślicieli do wiary, że świat nie jest poznawany bezpośrednio, lecz reprezentowany. Argumenty, których wówczas użyto, do dziś mają istotny wpływ – nie tylko na filozofię, ale również na nauki kognitywne, a także na potoczne myślenie, pokazują one bowiem, iż nasz zwyczajne rozumienie tego, jak przebiega percepcja, jest błędny. W ten sposób tytułowy problem okaże bardzo aktualny, a konsekwencje jego rozstrzygnięcia – niezwykle doniosłe.