Obecne w popkulturze narracje dotyczące humanoidalnych robotów oraz osób cyborgicznych wykonujących dzieła kojarzone ze sztuką prezentują te postaci jako artystów, których dokonania są wyjątkowe i należy je traktować co najmniej na równi z artefaktami tworzonymi przez osoby niekorzystające ze wzmocnień technologicznych. Przekazy te jednocześnie narzucają przekonanie, że twórczość nie jest aktywnością zarezerwowaną wyłącznie dla człowieka. Na poziomie psychologicznym tego typu oceny można weryfikować w oparciu o modele formułowane w obszarze badania postaw. Przeprowadzono dwa eksperymenty, w których proszono o wieloaspektową ocenę dzieł wykonanych przez człowieka, humanoidalnego robota oraz osobę cyborgiczną. Ich wyniki pozwalają krytycznie spojrzeć na treść popkulturowych narracji, są źródłem hipotez dotyczących czynników branych pod uwagę przez odbiorców w ocenie dzieł sztuki, a na szerszym poziomie wzbudzają wnioski dotyczące znaczenia ludzkiego pierwiastka w procesie twórczym.